โรงเรียนบ้านหัวสะพานมิตรภาพที่ 217 เดิมชื่อโรงเรียนวัดท่าโรงช้าง สร้างเมื่อ พ.ศ. 2450 โดย พระคลิ้ง เจ้าอาวาสวัดหัวสะพาน (วัดท่าโรงช้าง) เป็นผู้ริเริ่มและชักชวนให้ชาวบ้านนำบุตรหลานมาเรียนที่วัด โดยอาศัยศาลาการเปรียญเป็นสถานที่ศึกษาเล่าเรียน และเชิญนายภู่ อักษรเพียร มาเป็นครูสอนคนแรก

ต่อมาพระคลิ้ง เจ้าอาวาสถึงแก่มรณภาพ ชาวบ้านจึงนิมนต์พระสมุห์ทอง วรรณบุรี มาเป็นเจ้าอาวาส นายภู่ อักษรเพียร ได้ลาออก พระสมุห์ทอง วรรณบุรี จึงเป็นทั้งผู้อุปการะและผู้สอน โรงเรียนได้พัฒนาขึ้นเป็นลำดับเพราะชาวบ้านเห็นความสำคัญของการศึกษา และในราว พ.ศ. 2458 ทางราชการได้ให้เงินเดือนแก่ครูตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา นักเรียนได้เรียนโดยไม่เสียค่าเล่าเรียน

เมื่อรัฐบาลได้ประกาศใช้พระราชบัญญัติประถมศึกษา พ.ศ. 2464 ทางราชการได้ยกฐานะของโรงเรียนเป็นโรงเรียนประเภท ก แต่ยังคงใช้ศาลาการเปรียญของวัดเป็นสถานที่เรียน และเปลี่ยนชื่อเป็นโรงเรียนประชาบาลตำบลเวียงสระ 1 ต่อมา วันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2482 ได้ย้ายสถานที่เรียนโดยสร้างโรงเรียนขึ้นใหม่ ซึ่งอยู่ฝั่งคลองตรงกันข้ามกับวัดหัวสะพานและได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “โรงเรียนบ้านหัวสะพาน”              โดย นายวิญญ์ ฉวาง ธรรมการอำเภอบ้านนาสาร ได้รวบรวมเงินรายได้จากค่าเช่าที่ดิน ตั้งแต่ช่วงเวลาที่ท่านมารับราชการและขอสมทบทุนจากระทรวงธรรมการจึงสร้างโรงเรียนได้สำเร็จ

ต่อมา เมื่อวันที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2505 เกิดพายุใหญ่พัดทำลายโรงเรียนจนได้รับความเสียหาย      ไม่สามารถใช้เป็นสถานที่เล่าเรียนต่อไปได้ ทางอำเภอบ้านนาสาร นำโดย นายศรพล คล้ายอุดม ศึกษาธิการอำเภอได้ของบประมาณพิเศษเพื่อสร้างอาคารเรียนหลังใหม่ 3 ห้องเรียน โดยได้ย้ายจากที่เดิมมาสร้างในพื้นที่ซึ่งทางราชการได้สงวนไว้สำหรับโรงเรียน คือที่ตั้งของโรงเรียนในปัจจุบัน ประกอบกับพื้นที่โรงเรียนเดิมมีน้อยไม่สามารถขยายอาคารเรียน สนาม และพื้นที่ใช้สอยอื่น ๆ ได้

พ.ศ. 2513 นายสมบูรณ์ ชัยสวัสดิ์ ได้ของบประมาณจากเงินบำรุงท้องที่จำนวน 14,500 บาท เพื่อรื้อโรงเรียนที่ถูกพายุพัดทำลายมาสร้างใหม่จำนวน 2 ห้องเรียน แต่ยังขาดเพดานและไม่ได้ลาดพื้น

พ.ศ. 2514 นายสมบูรณ์ ชัยสวัสดิ์ ปลัดอำเภอได้ของบประมาณซ่อมแซมอาคารเรียนหลังแรก ซึ่งสร้างแบบ ป 1 ก พิเศษวาตภัย เป็นแบบกั้นด้วยอิฐ และเปลี่ยนเสาไม้เป็นเสาปูนทั้งหมด และซ่อมฝ้าเพดาน เป็นเงิน 25,000 บาท